Η Εκκλησία που προσμένει τον ουρανό, έχει έναν ρόλο να επιτελέσει εδώ, στην γη. Τι είναι η Εκκλησία? Είναι ένα κρυσφύγετο ασφάλειας και προστασίας, το οποίο καταφεύγουμε για να κρυφτούμε από τον κόσμο και τις προκλήσεις του και τις δυσκολίες του. Είναι μια προστατευμένη όαση μέσα σε αυτή την ερημιά, που όσο περισσότερο μπορούμε, πηγαίνουμε μέσα αυτήν να ανακουφιστούμε, πριν ξαναβγούμε έξω στην κάψα και στα προστασία. Προβλήματα αυτού του κόσμου. Τι είναι η Εκκλησία? [00:04:11] Making vertical captioned clip



Βλέπουμε την Εκκλησία να μπαίνει, να αριζώνει, να φυτρώνει σε μια πόλη και όλη η πόλη να το καταλαβαίνει. Να αναστατώνεται η οικουμένη, να αλλάζουν τα πάντα, να μην είναι δηλαδή μια περιθωριακή ομάδα κάπου εκεί στη Σπαρινίδα, υφές των πραγμάτων, που πηγαίνουμε κρυφά -κρυφά και παίρνουμε μια ανάσα, ανακουφιζόμαστε με έναν ασθεναγμό πριν ξαναγυρίσουμε μέσα στο δύσκολο κόσμο. Όχι, βλέπουμε την πόλη να νιώθει την παρουσία της Εκκλησίας. [00:04:58] Making vertical captioned clip



Επειδή η Εκκλησία φέρνει ένα ριζοσπαστικό μήνυμα που δημιουργεί μια ριζοσπαστική κοινότητα, η οποία ζει με μια ριζοσπαστική αφοσίωση επειδή πιστεύει σε έναν ριζοσπαστικό. Ριζοσπαστικό Θεό. Ελάτε να τα δούμε ένα -ένα. Η Εκκλησία είχε και πρέπει να έχει ένα ριζοσπαστικό μήνυμα. Τι είναι αυτό το μήνυμα. Ακούστε πώς εξηγούν αυτή την αναστάτωση στο εδάφιο 7. [00:06:00] Making vertical captioned clip



όλοι τους παραβαίνουν τους νόμους του Αυτοκράτορα και ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός βασιλιάς είναι άλλος, ο Ιησούς. Ξέρετε, στην Αγία Γραφή ισχύει έντονα αυτό που λες από τρελό και από μωρό, μα δεν είναι στην αλήθεια, έτσι. Δηλαδή, οι πιο συγκλονιστικές διακηρύξεις που έχουμε, που αποτυπώνουν την πεμπτουσία του μηνύματος του Ευαγγελίου, τις ακούς, για παράδειγμα, από τον Εβραίο Αρχιερέας, τον Ιωάννη, που λέει ότι αυτός θα πεθάνει για λογαριασμό όλου του λαού, ώστε θα πεθάνει ένας για να μην πεθάνουν οι άλλοι. [00:06:50] Making vertical captioned clip



Και τι πάει να πει «προσεκληρώθησαν»? Τώρα αυτό είναι δύσκολο να το εξηγείς σε ξένους, έτσι. Αλλά εμείς λίγο πάνω κάτω μπορούμε να καταλάβουμε. Είναι ο κλήρος, έτσι, ρίχνω κλήρο. Ποντάρω, ψηφίζω, διαλέγω, ρησίζω. Ρισκάρω. Οι άνθρωποι αυτοί όταν πίστευαν, τι έκαναν, τα πόνταραν όλα εκεί. [00:25:13] Making vertical captioned clip



Ξέροντας ότι θα πάνε στη σύναξη που κηρύττει ο Παύλος, στη σύναξη που κηρύττει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, έριχναν μια κρίσιμη, επιτρέψτε μου την φράση, ζαριά και τα πόνταραν όλα. Ήξεραν τι έκαναν και ήταν έτοιμοι να τα ρισκάρουν. Ρισκάρουν όλα. Γνώριζαν το διακύβευμα, γνώριζαν το τι συνεπάγεται η πράξη τους αυτή και ήταν έτοιμοι να πούν, [00:25:31] Making vertical captioned clip



Οι άνθρωποι αυτοί πίστεψαν σε αυτό το ριζοσπαστικό μήνυμα και έγιναν αυτή η ριζοσπαστική κοινότητα που έζησε αυτή τη ριζοσπαστική ζωή της υπακοής επειδή ακολουθούσε έναν ριζοσπαστικό. Ριζοσπαστικό Θεό, έναν Μεσσία, έναν Κύριο, έναν Βασιλιά ο οποίος είπε ότι ο δρόμος προς την Ανάσταση είναι μέσα από το Σταυρό. Και ήταν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι το πίστεψαν αυτό και ήταν έτοιμοι να το ζήσουν. [00:27:20] Making vertical captioned clip



Στις πράξεις των Αποστόλων βλέπουμε να ανθίζει η ζωή, επειδή οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πάρουν το Σταυρό τους και να περπατήσουν μέσα στον κόσμο αυτών. Και κλείνω λέγοντας ξανά αυτή την φράση. Το ριζοσπαστικό μήνυμα γέννησε μια ριζοσπαστική κοινότητα, που ήταν έτοιμη για μια ριζοσπαστική αφοσίωση και μαρτυρία, επειδή ακολουθούσε έναν ριζοσπάστη Μεσσία, έναν ριζοσπαστικό Θεό και ίσως είναι καιρός να ξανά γνωρίσουμε αυτόν τον Θεό. Αμήν. [00:28:42] Making vertical captioned clip



Δείτε ότι το κήρυγμα του Παύλου στη Θεσσαλονίκη έχει ως αποτέλεσμα την ίδρυση μιας εκκλησίας. Γεννιέται μια κοινότητα και αξίζει να δούμε ποιοι την αποτελούν αυτή την κοινότητα. Κοιτάξτε από το εδάφιο 4 και κάτω διαβάζουμε ότι είναι κάποιοι Ιουδαίοι, λίγοι. Κάποιοι Ιουδαίοι. Μετά διαβάζουμε ότι ήταν ένα πλήθος Ελλήνων σεβομένων. [00:12:48] Making vertical captioned clip



Αν ρωτούσες τον Παύλο, Παύλο ποια είναι ιδανική εκκλησία. Αν για παράδειγμα ο Παύλος είχε το προνόμιο και την ευκαιρία να διάλεγε αυτός ποιοι θα πάρτιζαν την εκκλησία σίγουρα θα διάλεγε ένα τέτοιο μείγμα. Αλλά δείτε ο Θεός τι του δίνει. Να τι είναι η εκκλησία. Κάποιοι λίγοι Ιουδαίοι ο Παύλος ήταν πολύ δυνατός στις γραφές έτσι. [00:13:51] Making vertical captioned clip



Θα τις έχουμε στη λατρεία μας, τώρα, ή θα τις βάλουμε, ξέρω εγώ, σε ένα άλλο δωμάτιο. Τι κάνουμε με όλα αυτά τα πράγματα. Βλέπετε, ανατρεπτικά πράγματα για έναν Ιουδαίο. Σπάει το θρησκευτικό κατεστημένο. Αλλά, όχι μόνο για έναν Ιουδαίο, αλλά και για έναν Ρωμαίο, ανατρεπτικά πράγματα. Σπάει το πολιτικό κατεστημένο. Γιατί, δείτε τι συμβαίνει εδώ. [00:15:01] Making vertical captioned clip



Δηλαδή, οι δούλοι με τους δούλους, οι ελεύθεροι με τους ελεύθερους, οι πλούσιοι με τους πλούσιους, οι άνδρες με τους άνδρες, οι γυναίκες με τις γυναίκες, μην τα ανακατεύεις. Μην δυσκολεύεις τα πράγματα. «Παξ ρωμάνα», δηλαδή, ειρήνη. Χαλαρά, ησυχία, έτσι, άστα τα πράγματα έτσι όπως είναι, status quo, τίποτα να μην κινείτε. [00:15:34] Making vertical captioned clip

Θα ήθελα τώρα να σας καλέσω να ανοίξουμε τον Λόγο του Θεού και θα διαβάσουμε από το βιβλίο των Πράξεων. Ξεκινάμε μία μικρή σειρά τριών μηνυμάτων. Από το βιβλίο των Πράξεων θα ασχοληθούμε με τα κεφάλαια 17 και 18, όπου εκεί ουσιαστικά έχουμε την επίσκεψη του Παύλου σε τρεις κυρίως πόλεις: στη Θεσσαλονίκη, και λίγο στην Βέρεια, αλλά θα ασχοληθούμε με τη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και μετά στην Κόρινθο.

Έτσι λοιπόν, κάθε μία από αυτές τις τρεις Κυριακές θα επισκεπτόμαστε μαζί με τον Παύλο μία από αυτές τις πόλεις και θα βλέπουμε το πώς ο Θεός εργάστηκε μέσα από τον Παύλο, μέσα από την Εκκλησία, φέρνοντας αλλαγή στις συγκεκριμένες αυτές πόλεις.

Έτσι λοιπόν, σήμερα θα ασχοληθούμε με τη Θεσσαλονίκη. Πράξεις κεφάλαιο 17 και θα ξεκινήσουμε διαβάζοντας από το εδάφιο 1. Μέσα από τις σελίδες αυτές του Λόγου Σου, σε εκείνες τις ημέρες, το Ευαγγέλιο Σου ρίζωνε, το Ευαγγέλιο Σου αναστάτωνε.

Η Εκκλησία που προσμένει τον ουρανό έχει έναν ρόλο να επιτελέσει εδώ, στη γη. Τι είναι η Εκκλησία; Είναι ένα κρυσφύγετο ασφάλειας και προστασίας, το οποίο καταφεύγουμε για να κρυφτούμε από τον κόσμο και τις προκλήσεις του και τις δυσκολίες του. Είναι μια προστατευμένη όαση μέσα σε αυτή την ερημιά, που όσο περισσότερο μπορούμε, πηγαίνουμε μέσα σε αυτήν να ανακουφιστούμε, πριν ξαναβγούμε έξω στην κάψα και στα προβλήματα αυτού του κόσμου.

Δυστυχώς, πολλές φορές έτσι την βλέπουμε. Όμως, όταν διαβάζουμε τις Πράξεις των Αποστόλων, βλέπουμε κάτι πολύ διαφορετικό. Βλέπουμε την Εκκλησία να μπαίνει, να ριζώνει, να φυτρώνει σε μια πόλη και όλη η πόλη να το καταλαβαίνει. Να αναστατώνεται η οικουμένη, να αλλάζουν τα πάντα, να μην είναι δηλαδή μια περιθωριακή ομάδα κάπου εκεί στη Σπαρινίδα, που πηγαίνουμε κρυφά και παίρνουμε μια ανάσα, ανακουφιζόμαστε με έναν αναστεναγμό πριν ξαναγυρίσουμε μέσα στο δύσκολο κόσμο.

Όχι, βλέπουμε την πόλη να νιώθει την παρουσία της Εκκλησίας. Κοιτάξτε τι λένε στο εδάφιο 6 οι άνθρωποι εκεί: "Αυτοί οι οποίοι αναστατώνουν την οικουμένη έφτασαν και στην πόλη μας."

Και η ερώτηση είναι γιατί η Εκκλησία τότε είχε αυτήν τη δύναμη να αναστατώνει. Και θα ήθελα να δούμε τέσσερα πράγματα. Επειδή η Εκκλησία φέρνει ένα ριζοσπαστικό μήνυμα που δημιουργεί μια ριζοσπαστική κοινότητα, η οποία ζει με μια ριζοσπαστική αφοσίωση επειδή πιστεύει σε έναν ριζοσπαστικό Θεό.

Ελάτε να τα δούμε ένα-ένα. Η Εκκλησία είχε και πρέπει να έχει ένα ριζοσπαστικό μήνυμα. Τι είναι αυτό το μήνυμα; Ακούστε πώς εξηγούν αυτή την αναστάτωση στο εδάφιο 7. Στο εδάφιο 6 λένε: "Αυτοί που αναστατώνουν την οικουμένη ήρθαν εδώ, ήρθαν και εδώ στην πόλη μας."

Και μετά στο εδάφιο 7 εξηγεί τι είναι αυτό το οποίο είναι τόσο προβληματικό και δημιουργεί όλη αυτή την ταραχή: "Που ήρθαν εδώ τους φιλοξενεί ο Ιάσων. Όλοι τους παραβαίνουν τους νόμους του Αυτοκράτορα και ισχυρίζονται ότι ο πραγματικός βασιλιάς είναι άλλος, ο Ιησούς."

Ξέρετε, στην Αγία Γραφή ισχύει έντονα αυτό που λέει "από τρελό και από μωρό, μα δεν είναι στην αλήθεια." Δηλαδή, οι πιο συγκλονιστικές διακηρύξεις που έχουμε, που αποτυπώνουν την πεμπτουσία του μηνύματος του Ευαγγελίου, τις ακούς, για παράδειγμα, από τον Εβραίο Αρχιερέα, τον Ιωάννη, που λέει ότι αυτός θα πεθάνει για λογαριασμό όλου του λαού, ώστε θα πεθάνει ένας για να μην πεθάνουν οι άλλοι.

Δεν το λέει τόσο καθαρά κανένας, όσο αυτός που σταυρώνει τον Χριστό. Θυμάστε ο Ρωμαίος στρατιωτικός που λέει: "Αυτός είναι αληθώς ο Υιός του Θεού" και πολλά παραδείγματα θα μπορούσα να πω.

Εδώ είναι ένα τέτοιο. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι λένε κάτι που είναι στην πραγματικότητα η πεμπτουσία του μηνύματός μας, ότι αυτοί μιλούν για έναν άλλον βασιλιά. Και πώς το λένε; Κάθε φορά που οι χριστιανοί λένε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, στην πραγματικότητα λένε κάτι πολύ ριζοσπαστικό, ότι έχουμε άλλον βασιλιά.

Και βέβαια το ερώτημα είναι, τι ακριβώς εννοούν; Με αυτό πρέπει να ανησυχεί ο Κέσσαρας; Άραγε οι χριστιανοί θέλουν να καθίσουν στο δικό του τον θρόνο και θέλουν να διορίσουν πρετοριανούς, ξέρω εγώ, κάποιους δικούς τους; Αυτό είναι το θέμα.

Κοιτάξτε, υπάρχει μια εκπληκτική περιγραφή μέσα στην Καινή Διαθήκη, μέσα στο Βιβλίο των Πράξεων, που μας βοηθά να καταλάβουμε τι έλεγαν οι χριστιανοί όταν έλεγαν ότι ο Ιησούς είναι Κύριος και γιατί αυτή η διακήρυξη ήταν τόσο ριζοσπαστική και τόσο ανατρεπτική.

Η αφήγηση αυτή συμβαίνει μέσα στο σπίτι του Κορνήλιου. Σας θυμίζω, ο Κορνήλιος είναι ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος και σας θυμίζω ότι σε όραμα είδε εκείνο το σεντόνι που μέσα... ήταν όλα αυτά τα καθαρά ζώα που του είπε, μάλλον με συγχωρείτε, αυτό το έβλεπε ο Πέτρος. Έτσι, ο Θεός μιλάει στον Πέτρο και έτσι πηγαίνει ο Πέτρος στον Κορνήλιο.

Διαβάζουμε το εξής: με το που βλέπει ο Κορνήλιος τον Πέτρο, στο εδάφιο 25 πράξης 10 διαβάζουμε: "Όπως έμπαινε ο Πέτρος, έτρεξε ο Κορνήλιος να τον προϋπαντήσει, έπεσε στα πόδια του και τον προσκύνησε."

Σκεφτείτε το λιγάκι: μπαίνει μέσα ο Πέτρος, έχει πεισθεί ο Κορνήλιος ότι ξέρεις κάτι, εδώ υπάρχει πραγματική εξουσία, εδώ κάτι γίνεται και πέφτει στα πόδια του και τον προσκυνάει.

Και υπό μία έννοια θα έλεγε κανένας ότι για τον Κορνήλιο λέει: "Ξέρεις κάτι, δεν θα προσκυνώ τώρα τον Κέσσαρα, θα προσκυνώ κάποιον άλλον, τον Πέτρο." Στη θέση ενός ανθρώπου βάζω έναν άλλον άνθρωπο.

Αλλά προσέξτε τι του λέει ο Πέτρος: "Ο Πέτρος τον σήκωσε λέγοντας: Σήκω πάνω, σήκω πάνω, και εγώ άνθρωπος είμαι." Ξέρετε, αυτή η φρασούλα είναι τρομερά ανατρεπτική σε ένα σύστημα που θέλει να βλέπεις τον Κέσσαρα ως Θεό.

Ο Πέτρος του λέει: "Σήκω πάνω, και εγώ και εσύ και ο Κέσσαρας και ο κάθε άλλος είναι απλώς άνθρωποι."

Λίγο παρακάτω διαβάζουμε στο δάφιο 36 να λέει: "Ευαγγελιζόμενος τους μιλούσε ο Πέτρος, ευαγγελιζόμενος η ειρήνη."

Φυσικά και αυτό έχει να κάνει με τους Ρωμαίους, οι οποίοι ευαγγελίζονταν το "παξ ρωμάνα", έτσι, την ρωμαϊκή ειρήνη. "Ευαγγελιζόμενος η ειρήνη δια Ιησού Χριστού, ούτως εστιν πάντων Κύριος."

Να λοιπόν τι έλεγαν όταν έλεγαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος: σχετικοποιούσαν την εξουσία την ανθρώπινη και έλεγαν ότι εμείς προσβλέπουμε και προσμένουμε από τον Θεό όλα αυτά τα οποία έχουμε πραγματικά ανάγκη.

Και να κάνω εδώ πέρα μια παρένθεση: Κρατήστε το αυτό στο μυαλό σας, καθώς σκεφτόμαστε περί πολιτικής. Και ιδιαίτερα στις μέρες μας που όλα αυτά είναι τόσο επίκαιρα με έναν έντονο τρόπο. Οι πολιτικοί είναι άνθρωποι. Μην τους προσκυνάμε.

Αν έχουμε γονατίσει μπροστά τους, ας ακούσουμε τον Πέτρο να λέει στον Κορνήλιο: "Σήκω πάνω, και εγώ άνθρωπος είμαι." Κανονικά θα έπρεπε να το λένε οι πολιτικοί σε εμάς αυτό, αλλά μας λένε άλλα πράγματα.

Εμείς έχουμε άλλον βασιλιά. Βέβαια, αυτό δημιουργεί τον εξής κίνδυνο: μήπως με αυτόν τον τρόπο όλα τα υπερπνευματικοποιούμε; Ότι εμείς ο βασιλιάς μας είναι στους ουρανούς και ξέρω εγώ, τέλος πάντων, η βασιλεία του Θεού είναι άλλου τύπου, άλλου είδους, έτσι, μια άυλη πνευματική υπόθεση.

Μήπως τα υπερπνευματικοποιούμε; Ξέρετε, αυτός ο πειρασμός και αυτός ο κίνδυνος υπήρχε πάντοτε από την αρχή μέσα στην εκκλησία. Ο Ευσέβιος, ο γνωστός ιστορικός της εκκλησίας, καταγράφει ένα περιστατικό κατά το οποίο ο Δομιτιανός στους διωγμούς του συλλαμβάνει κάποιους χριστιανούς και λέει: "Τι λέτε εδώ πέρα, ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος, μιλάτε εδώ για μια άλλη βασιλεία."

Και εκείνοι, αφού τους έχει ρωτήσει ποια είναι η φύση αυτής της βασιλείας, ποια είναι η προέλευσή της, ποιος είναι ο χρόνος της εμφάνισής της, εκείνοι του απήντησαν ότι: "Μη στεναχωριέσαι, αυτή δεν αφορά αυτόν τον κόσμο, αυτήν την γη, είναι ουράνια και αγγελική και θα έρθει στο τέλος του κόσμου." Και ο Δομιτιανός τους ελευθέρωσε.

Αλλά δείτε εδώ πέρα ότι μιλάμε για ένα ριζοσπαστικό μήνυμα το οποίο όμως έχει αντίκρισμα μέσα στην καθημερινότητα. Και ποιο είναι αυτό; Είναι ένα ριζοσπαστικό μήνυμα που γεννά μια ριζοσπαστική κοινότητα.

Δείτε ότι το κήρυγμα του Παύλου στη Θεσσαλονίκη έχει ως αποτέλεσμα την ίδρυση μιας εκκλησίας. Γεννιέται μια κοινότητα και αξίζει να δούμε ποιοι την αποτελούν αυτή την κοινότητα. Κοιτάξτε από το εδάφιο 4 και κάτω διαβάζουμε ότι είναι κάποιοι Ιουδαίοι, λίγοι. Κάποιοι Ιουδαίοι. Μετά διαβάζουμε ότι ήταν ένα πλήθος Ελλήνων σεβομένων.

Προσέξτε, αυτό δεν είναι προσήλυτοι. Αυτοί είναι Έλληνες εθνικοί δολολάτρες οι οποίοι όμως είχαν μια αγάπη και ένα ενδιαφέρον για τον Θεό όπως τον παρουσίαζαν οι Ιουδαίοι. Αλλά είναι δολολάτρες.

Λοιπόν, ποιοι πιστεύουν; Κάποιοι λίγοι Ιουδαίοι, πάρα πολλοί δολολάτρες και πιο συγκεκριμένα λέει αρκετές γυναίκες αριστοκράτες, θα λέγαμε, των πρώτων. Γυναίκες που ήταν οι σύζυγοι επιφανών ανδρών σε εκείνη την κοινωνία.

Αν ρωτούσες τον Παύλο: "Παύλο, ποια είναι η ιδανική εκκλησία;" Αν για παράδειγμα ο Παύλος είχε το προνόμιο και την ευκαιρία να διάλεγε αυτός ποιοι θα αποτελούσαν την εκκλησία, σίγουρα θα διάλεγε ένα τέτοιο μείγμα.

Αλλά δείτε ο Θεός τι του δίνει. Να τι είναι η εκκλησία: κάποιοι λίγοι Ιουδαίοι. Ο Παύλος ήταν πολύ δυνατός στις γραφές, έτσι. Αυτό τους έκανε, λέει. Ξόδεψε εκεί τρία Σάββατα, άνοιγε τις γραφές από εδώ, από εκεί, παραπομπές, άνοιξε αυτό, άνοιξε το άλλο, σημείωσε από εδώ. Αυτά τα ξέρει καλά.

Αλλά ο Θεός του δίνει και κάποιους Ιουδαίους, έρχονται κάποιοι Ιουδαίοι, αλλά πάρα πολλοί ειδωλολάτρες και κάποιες γυναίκες. Και θέλω να δείτε ότι αυτή η νέα κοινότητα είναι ριζοσπαστική.

Η ύπαρξή της, ότι αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, κάποια στιγμή σε κάποιο σημείο, μέσα στη Θεσσαλονίκη, συναντιώνται από κοινού, είναι κάτι το ριζοσπαστικό, ρηξικέλευθο, εναλλακτικό και ανατρεπτικό.

Γιατί, πρώτα απ' όλα, για τους Ιουδαίους. Οι δολολάτρες και οι Ιουδαίοι μαζί, έτσι. Δηλαδή, εδώ δεν μιλιόμαστε μεταξύ μας. Εδώ, αν σε ακουμπήσω, πάω και πλένω τα χέρια μου, περιτμημένος, απερίτμητος και όλοι μαζί, και άνδρες και γυναίκες.

Τι θα κάνουμε με τις γυναίκες που πίστεψαν; Θα τις έχουμε στη λατρεία μας τώρα ή θα τις βάλουμε, ξέρω εγώ, σε ένα άλλο δωμάτιο; Τι κάνουμε με όλα αυτά τα πράγματα; Βλέπετε, ανατρεπτικά πράγματα για έναν Ιουδαίο. Σπάει το θρησκευτικό κατεστημένο.

Αλλά, όχι μόνο για έναν Ιουδαίο, αλλά και για έναν Ρωμαίο, ανατρεπτικά πράγματα. Σπάει το πολιτικό κατεστημένο. Γιατί, δείτε τι συμβαίνει εδώ. Σας είπα λίγο πριν για το "παξ ρωμάνα". Ξέρετε τι ήταν το "παξ ρωμάνα"; Μην ανακατεύεις τα πράγματα. Άσε έτσι όπως είναι.

Δηλαδή, οι δούλοι με τους δούλους, οι ελεύθεροι με τους ελεύθερους, οι πλούσιοι με τους πλούσιους, οι άνδρες με τους άνδρες, οι γυναίκες με τις γυναίκες, μην τα ανακατεύεις. Μην δυσκολεύεις τα πράγματα. "Παξ ρωμάνα", δηλαδή, ειρήνη. Χαλαρά, ησυχία, έτσι, άστα τα πράγματα έτσι όπως είναι, status quo, τίποτα να μην κινείται.

Ξαφνικά προσέξτε μια νέα κοινότητα που είναι τόσο μπερδεμένη. Δηλαδή, έχεις Ιουδαίους, έχεις ειδωλολάτρες, δηλαδή, βλέπετε εδώ μια υπέρβαση των θρησκευτικών ορίων, των εθνικών ορίων, Ιουδαίοι, εθνικοί, των ορίων που βάζει το γένος, άνδρες, γυναίκες, των οικονομικοκοινωνικών ορίων, φτωχοί και πλούσιοι.

Μπορεί να μην το βλέπουμε άμεσα εδώ πέρα, αλλά το βλέπουμε μέσα από τις επιστολές του Παύλου. Μέσα στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες που γεννιούνται, υπάρχει το αφεντικό και υπάρχει και ο δούλος. Φτωχοί, πλούσιοι, λέει ο Παύλος: "Μίλησα, κήρυξα, σε μικρούς και σε μεγάλους, σε σημαντικούς και σε όλα αυτά μαζί."

Μια περίεργη κοινότητα. Και όχι μόνο στην Αθήνα, όπου και να πάει ο Παύλος. Λίγο πριν ήταν στους Φιλίππους. Ποιο ήταν το πρώτο εκκλησίασμα του Παύλου; Μία κοσμοπολίτισσα γυναίκα έμπορος, η Λυδία, μία κοπελίτσα θύμα, δούλη, και ένας Ρωμαίος ή, τέλος πάντων, εθνικός δεσμοφύλακας. Και όλοι αυτοί μαζί, μέσα στην εκκλησία.

Λίγο παρακάτω, θα δούμε, πηγαίνει στην Βέρεια. Και ξανά διαβάζουμε ότι και εκεί πίστεψαν πολλοί. Και πίστεψαν, λέει, και αρκετές από τις Ελληνίδες της ανώτερης τάξης. Να ξανά γυναίκες, Ελληνίδες, τι κάνουμε με όλα αυτά τα πράγματα; Έτσι.

Πώς όλοι αυτοί μπαίνουν μαζί; Και αυτό το βλέπουμε ξανά και ξανά και ξανά. Και το χειρότερο από όλα είναι το εξής: όχι απλά αυτοί οι άνθρωποι την Κυριακή το πρωί μαζεύονται όλοι παρέα και τέλος πάντων κάνουν λίγο υπομονή ενός με τον άλλον, αλλά κάνουν κάτι πάρα πολύ περίεργο αυτοί.

Θεωρούν ο ένας τον άλλον αδελφό. Νιώθουν ότι είναι μία οικογένεια. Το λέει ο Παύλος στους Θεσσαλονικείς, στην Α' Θεσσαλονικής λέει για το θέμα της φιλαδελφίας: "Είστε αυτοδίδακτοι, δεν χρειάζεται." Από την πρώτη στιγμή είδατε εσείς οι τόσο διαφορετικοί ο ένας τον άλλον ως αδέλφια.

Και αυτό το σημειώνει ο Τερτιλιανός πολύ νωρίς σε έναν απολογητικό λόγο που προσπαθεί να εξηγήσει την εκκλησία στους άλλους και λέει: "Είναι όμως κυρίως η πράξη μιας αγάπης τόσο ευγενούς που μας χαρακτηρίζει στη σκέψη πολλών."

Δες, λένε, ο κόσμος, οι πόλοι, δες λένε πώς αγαπούν ο ένας τον άλλον και αυτό τους κάνει εντύπωση επειδή οι ίδιοι παρακινούνται στις σχέσεις τους από ένα αμοιβαίο μίσος, αυτό που μας ενώνει το μίσος μας.

Πώς αναρωτιόνται είναι αυτοί έτοιμοι να πεθάνουν ο ένας για τον άλλον. Τους εξοργίζει επίσης το ότι αποκαλούμε ο ένας τον άλλον αδελφό και αυτό επειδή ανάμεσα σ' αυτούς όροι συγγένειας αίματος χρησιμοποιούνται μόνο για να εκφράσουν μια προσποίηση συμπάθειας.

Καταλαβαίνετε πώς ένα ριζοσπαστικό μήνυμα γεννά και υποστασιοποιείται, λαμβάνει σάρκα και οστά μέσα στην πόλη, βλέποντας μια ριζοσπαστική κοινότητα, την εκκλησία, που αποτελείται από τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που όλοι αισθάνονται μια οικογένεια, ότι είναι αδέλφια.

Δείτε αυτή την υπέρβαση, αυτή την επανάσταση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Όλοι αυτοί που αποτελούν αυτή τη ριζοσπαστική κοινότητα είναι έτοιμοι για μια ριζοσπαστική ζωή, για μια ριζοσπαστική αφοσίωση, για μια ριζοσπαστική υπακοή και μαρτύρια.

Δείτε τι είναι το πρώτο πράγμα που τους συμβαίνει. Λέει: "Πίστεψε σε, πίστεψες και λες, αχ τώρα δέχτηκα τον Χριστό σωτήρα μου, τώρα θα μου λύσει όλα τα προβλήματα, τώρα θα γίνω καλά με το πρόβλημα υγείας που έχω, τώρα θα βρω και γυναίκα, τώρα θα βρω και καλύτερη δουλειά, ευτυχώς που πίστεψα."

Και το πρώτο πράγμα που σου συμβαίνει είναι: χτυπούν την πόρτα σου και σου λένε: "Συλλαμβάνεσαι." Αυτό συμβαίνει εδώ πέρα. Και εσύ δεν τρομοκρατείσαι. Συλλαμβάνεσαι γιατί είσαι τρελός με την καλή έννοια. Αυτό είναι ο ριζοσπαστισμός.

Δεν καταλαβαίνεις κάτι. Και αυτό διαβάζουμε εδώ πέρα. Στο δάφιο 6, αμέσως μετά πηγαίνουν, συλλαμβάνουν τον Ιάσονα, ο καημένος τι έκανε; Φιλοξένησε τον Παύλο στο σπίτι του και βρήκαν τον πελάτη του, έτσι τον σέρνουν εκεί, όχλος να φωνάζει. Φανταστείτε, δεν ήταν ευχάριστο, δεν είναι όπως εδώ, έτσι βάζουμε και την κουκούλα, εμείς σε βλέπουν με διακριτικότητα, τους σέρνανε μέσα εκεί πέρα.

Αυτό λέει: "Σύροντας, τους σέρνανε μέσα στον όχλο να φωνάζουν οι άλλοι." Πλήρης εξευτελισμός, έτσι, σε κοινωνίες που ήταν κατεξοχήν κοινωνίες ντροπής ή τιμής, έτσι, σε εξευτελίζουν μπροστά σε όλους.

Ποιος θα ήταν πρόθυμος να το κάνει αυτό; Σε πόσες περιστάσεις διστάζουμε να μάθουν οι άλλοι ότι, ξέρεις κάτι, εγώ πιστεύω στον Θεό ή εγώ είμαι ευαγγελικός; Πόσο διστάζουμε να το πούμε αυτό.

Και δείτε τον Ιάσονα, τον σέρνουν μαζί με άλλους μέσα εκεί στο κέντρο της πόλης και διαβάζουμε τον Παύλο να τους λέει στην Α' Θεσσαλονικής κεφάλαιο 1 εδάφιο 6: "Η Α' Θεσσαλονικής μας βοηθάει, ξέρετε, πάρα πάρα πολύ, λέει: 'Αλλά και εσείς μιμηθήκατε εμάς και τον Κύριο γιατί κάτω από σκληρό διωγμό αποδεχτήκατε το κήρυγμα με τη χαρά που δίνει το Άγιο Πνεύμα.'"

Και λίγο παρακάτω, στο τρίτο κεφάλαιο της Α' Θεσσαλονικής κεφάλαιο 2 λέει: "Σας στείλαμε όμως τον αδελφό μας τον Τιμόθεο, υπηρέτη του Θεού και συνεργάτη δικό μας στη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού για να σας ενθαρρύνει και να σας στηρίξει στην πίστη ώστε οι διωγμοί που περνάτε να μην κλονίσουν κανένα. Άλλωστε και εσείς οι ίδιοι το ξέρετε πως αυτά μας περιμένουν όταν βρισκόμασταν κοντά σας, σας προειδοποιούσαμε ότι θα μας έβρισκαν διωγμοί όπως και έγινε και το ξέρετε καλά."

Δείτε πώς γίνονταν τα πράγματα τότε. Δηλαδή τους έλεγε ο Παύλος: "Ξέρεις κάτι, ο Ιησούς είναι Κύριος και αυτό θα σου κοστίσει και να το σκεφτείς που να το πεις, που να το βροντοφωνάξεις. Ο Χριστός είναι Κύριος, αυτό θα σου κοστίσει να περιμένεις διωγμούς, να περιμένεις δυσκολίες."

Και οι άνθρωποι δεν νοιάζονταν. Δεν νοιάζονταν, δεν τους φόβιζε αυτό το πράγμα. Και διαβάζουμε στο εδάφιο 10, κοιτάξτε την αφήγηση: "Μόλις νύχτωσε, η αδελφή..." Δείτε την αφήγηση. Αντί να τρομοκρατηθούν και να πούνε: "Παύλος, κάπου έχω ακούσει για αυτόν," οι αδελφοί παίρνουν, τον κρύβουν, βλέπουν τον όχλο να πηγαίνει, τον μυρίζονται, πηγαίνουν κάποιοι, παίρνουν τον Παύλο, τον κρύβουν.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα εκεί που συμβαίνουν, τον φυγαδεύουν στην Βέρεια μαζί του. Όταν λέει "φυγαδεύουν," δεν του λένε: "Από εδώ πήγαινε, να ο δρόμος θα στρίψει δεξιά, αριστερά," κτλ. Τον συνοδεύουν, όπως καταλαβαίνουμε. Φτάνουν εκεί πέρα, κηρύττει ο Παύλος, πιστεύουν ξανά, έρχονται από τη Θεσσαλονίκη, τους κυνηγούν.

Εδάφιο 14: "Οι αδελφοί τότε στέλνουν αμέσως τον Παύλο να πάει ως την θάλασσα." Και διαβάζουμε ότι όχι απλά του λένε: "Σε αυτό το καράβι θα μπεις και θα κατεβείς, ξέρω εγώ, στην τάδε στάση και μετά θα πάρεις το άλλο καράβι και μετά από τρεις στάσεις θα κατεβείς," πάνε μαζί του μέχρι την Αθήνα.

Σκεφτείτε το: πώς είσαι έτοιμος να διαταράξεις τη ζωή σου, έτσι, στα καλά καθούμενα. Τότε το να πας στην Αθήνα δεν είναι όπως τώρα Θεσσαλονίκη - Αθήνα, παίρνεις και με τη Ράια, ναι ρε, έτσι φτηνά και πετάγεσαι. Ήταν ολόκληρο ταξίδι και επικίνδυνο ταξίδι. Ξέρεις ότι αυτούς είναι επικηρυγμένος, όπου και να πάει τον κυνηγάν και οι αδελφοί τον συνοδεύουν.

Συναρπαστικά πράγματα, δεν είναι; Και πώς κάναμε εμείς τον χριστιανισμό τόσο βαρετό; Σκεφτείτε οι άνθρωποι πώς ζούσαν εκείνη την εποχή, έτσι. Δηλαδή, κήρυτταν το Ευαγγέλιο, έλεγαν: "Τώρα τι θα γίνει;" Έτσι, αυτό θα γίνει, μαζεύονταν, συνεδρίαζαν μέσα στη νύχτα: "Τώρα πώς θα κάνουμε αυτό, τι θα κάνουμε;" Φεύγαν, ταξίδευαν, αγώνας, κίνδυνος.

Και εμείς κάναμε τον χριστιανισμό τόσο βαρετό. Μάλιστα, δεν είναι βαρετό αυτό το πράγμα, έτσι, όταν αυτό είναι το μόνο. Δείτε ότι οι άνθρωποι αυτοί πίστεψαν σε ένα ριζοσπαστικό μήνυμα που γέννησε μια ριζοσπαστική κοινότητα, που τους οδήγησε σε μια ριζοσπαστική ζωή και αφοσίωση.

Υπάρχει ένα ρήμα, συγκλονιστικό ρήμα, είναι από αυτά που πρέπει να κηρύξεις μια περικοπή για να τη διαβάσεις έτσι στο αρχαίο κείμενο πολύ προσεκτικά για να το εντοπίσεις. Γιατί την είχα διαβάσει αυτή την περικοπή πάρα πολλές φορές, αλλά αυτό το ρήμα στο αρχαίο κείμενο πάντοτε το διάβαζα με ένα... Είναι τρομερό, καταλαβαίνω πώς οι μεταγραφείς, οι αντιγραφείς κάνανε λάθη.

Στο εδάφιο 4... Κοιτάξτε, Γιώτα Ζήτα 4 λέει: "Κέτινες εξ αυτών επίστησαν" και μετά λέει: "και ηνώθησαν μετά του Παύλου." Τώρα, στο αρχαίο κείμενο υπάρχει ένα ρήμα που είναι το εξής: "Προσεκληρώθησαν με τον Παύλο."

Και εγώ πάντοτε το διάβαζα έτσι βιαστικά: "Προσεκολήθησαν," "Προσκολήθηκαν με τον Παύλο." Καμία κειμενική ένδειξη ότι υπάρχει κάποιος. Αυτό εννοούσαν: "Προσεκληρώθησαν."

Και τι πάει να πει "προσεκληρώθησαν"; Τώρα αυτό είναι δύσκολο να το εξηγείς σε ξένους, έτσι. Αλλά εμείς λίγο πάνω κάτω μπορούμε να καταλάβουμε. Είναι ο κλήρος, έτσι, ρίχνω κλήρο. Ποντάρω, ψηφίζω, διαλέγω, ρισκάρω.

Οι άνθρωποι αυτοί όταν πίστευαν, τι έκαναν; Τα πόνταραν όλα εκεί. Ξέροντας ότι θα πάνε στη σύναξη που κηρύττει ο Παύλος, στη σύναξη που κηρύττει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, έριχναν μια κρίσιμη, επιτρέψτε μου την φράση, ζαριά και τα πόνταραν όλα.

Ήξεραν τι έκαναν και ήταν έτοιμοι να τα ρισκάρουν. Ρισκάρουν όλα. Γνώριζαν το διακύβευμα, γνώριζαν το τι συνεπάγεται η πράξη τους αυτή και ήταν έτοιμοι να πούν: "Τρία Σάββατα ο Ταλέπορος, ο Παύλος, στη συναγωγή, άνοιγε γραφές."

Και ξέρετε, παρένθεση, πολλοί λένε: "Γιατί το έργο του Θεού δεν προχωράει;" Και πολλοί λένε: "Αχ, να ζούσαμε τις ημέρες των Πράξεων," και με αυτό εννοούμε, αν κάναμε θαύματα, σημεία, πράγματα.

Διαβάστε ξανά την Ιεραποστολή του Παύλου. Πηγαίνει ο Παύλος στη Θεσσαλονίκη, ξέρετε, τρία Σάββατα, τους πρίζει, δηλαδή, διαβάζει και αυτή την περικοπή και την άλλη περικοπή και την άλλη, τους κηρύττει την Αγία Γραφή.

Και όχι απλά την κηρύττει έτσι εξαγγελτικά, τους κάνει μάθημα, έτσι. Τρία Σάββατα αυτό κάνει, έτσι, το κήρυγμα του Λόγου. Σας διαβάζουμε πιο προσεκτικά τις Πράξεις, λοιπόν.

Και τι τους λέει τρία Σάββατα; Τους λέει ότι ο Μεσσίας έπρεπε να πάθει και να αναστηθεί από τους νεκρούς. Οι άνθρωποι αυτοί πίστεψαν σε αυτό το ριζοσπαστικό μήνυμα και έγιναν αυτή η ριζοσπαστική κοινότητα που έζησε αυτή τη ριζοσπαστική ζωή της υπακοής επειδή ακολουθούσε έναν ριζοσπαστικό Θεό, έναν Μεσσία, έναν Κύριο, έναν Βασιλιά, ο οποίος είπε ότι ο δρόμος προς την Ανάσταση είναι μέσα από το Σταυρό.

Και ήταν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι το πίστεψαν αυτό και ήταν έτοιμοι να το ζήσουν. Ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, ό,τι και να σήμαινε αυτό, γιατί γνώριζαν ότι αυτός είναι ο δρόμος προς την ζωή, προς την Ανάσταση.

Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν με αυτόν τον τρόπο ήταν επειδή πίστεψαν στα αλήθεια στο Ευαγγέλιο. Δεν ήταν κάτι, ξέρετε, τρομακτικό. Δεν ήταν ότι είχαν μια μυστική γνώση που εμείς κάπως πρέπει να μας την αποκαλύψουμε. Πίστεψαν στο Ευαγγέλιο.

Πίστεψαν σε αυτή την αφήγηση. Ότι υπάρχει ο Σταυρός και όταν ανεβείς πάνω στο Σταυρό, μη λογαριάζοντας το κόστος, το αποτέλεσμα δεν είναι αποτυχία, είναι Ανάσταση.

Στις Πράξεις των Αποστόλων βλέπουμε να ανθίζει η ζωή, επειδή οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πάρουν το Σταυρό τους και να περπατήσουν μέσα στον κόσμο αυτών.

Και κλείνω λέγοντας ξανά αυτή την φράση: το ριζοσπαστικό μήνυμα γέννησε μια ριζοσπαστική κοινότητα, που ήταν έτοιμη για μια ριζοσπαστική αφοσίωση και μαρτυρία, επειδή ακολουθούσε έναν ριζοσπάστη Μεσσία, έναν ριζοσπαστικό Θεό.

Και ίσως είναι καιρός να ξανά γνωρίσουμε αυτόν τον Θεό. Αμήν.

I'm sorry, but it seems that the content you provided is not fully visible or is corrupted. Could you please provide the sermon summary and key takeaways again so I can assist you properly?