Transfiguration: Embracing Change and Bringing Light

We leven in een tijd waarin er veel lijkt te veranderen. In de wereld om ons heen. In de manier waarop we samenleven. Soms voelen we ook de onzekerheid van deze tijd aan den lijve. Soms ook de drang om dan maar vast te houden aan wat vertrouwd is. Zoeken we naar sterke leiders om te volgen. Die ons door deze weerbarstige tijd leiden. Maar vandaag worden wij geroepen om te luisteren. Naar de stem uit de wolk. Naar de stem van Christus zelf. Hij, de Zoon van God, daalt met ons af naar het leven van alle dag. [00:21:40]

Er zijn van die momenten die je leven in een ander licht zetten. Ogenblikken die je de rest van het leven bijblijven. Een moment dat je plotseling een ander inzicht krijgt, een dieper inzicht. Waarin de wereld even wordt opgeteeld uit het alledaagse. En je een glimp opvangt van iets groters. Van iets heiligs. Vandaag staan we stil bij zo 'n moment. De verheerlijking van Jezus op de bergtabor. Een moment waarop de hemel de aarde raakt. Waarop Gods heerlijkheid even zichtbaar wordt. In die gedaante van Jezus. [00:42:08]

De transfiguratie, de verheerlijking op de berg, is niet alleen een blik op Jezus' goddelijkheid. Het is een richtingwijzer voor ons. Wat betekent het voor ons als wij met Jezus op die berg staan? Kun je het je voorstellen? Daar staan Petrus, Jacobus en Johannes. En Jezus neemt hen mee verder de berg op. En plotseling gebeurt het. Terwijl hij staat te bidden, verandert hij van gedaante. Zijn gezicht straalt als de zon. Zijn kleren... Zijn kleren... Worden wittiger dan wit. En naast hem. Verschijnen Mozes en Elia. [00:47:20]

Ze moesten uiteindelijk weer de berg af. Mozes deed dat. En Jezus net zo. Petrus die wil het vasthouden. Laten we drie tenten bouwen. Stelt hij voor. Hij denkt vast aan het loofhuttenfeest. Dat herinnert aan Gods bescherming tijdens die reis door de woestijn. Hij wil het heilige een plek geven. Vasthouden. Bewaren. Maar dat kan niet. Zonder een antwoord af te wachten valt er een wolk over de drie figuren heen. En een stem klinkt. Dit is mijn geliefde zoon. Luister naar hem. [00:49:48]

Na dit moment begint iets nieuws. Jezus en zijn leerlingen komen de berg weer af. Ze keren terug naar de wereld. Naar de weg die leidt naar Jeruzalem. Want ze waren daar hoog op die berg. Maar ze waren daar niet alleen om een beetje de laatste roddels met elkaar uit te wisselen. Ze waren daar om met elkaar door te spreken wat er stond te gebeuren. De weg die Jezus moest gaan. Van de ene berg daar. Berg Tabor. Door langs het meer van Galilea. Door de Jordaan vallei. [00:51:04]

We zijn geneigd om onze geloofservaringen vast te houden. Om ze bijna met hand en tand te verdedigen. Om mensen op afstand te houden, want hier gebeurt wat heiligs. Om God op een veilige plek te bewaren. Op de bergtop waar niemand bij kan. Ver weg van de chaos van het dagelijks leven. Maar dat is niet waar Jezus blijft. Hij gaat de berg af. De wereld in. Op zoek naar die allerarmste. Naar de mensen zonder brood. De mensen die op dit moment verdrukt worden. [00:53:58]

De transfiguratie op de berg, de verheerlijking, is geen eindpunt. Maar een begin. Het is een moment dat oproept tot transformatie. Tot verandering. Jezus blijft niet stralen op de berg. Hij is geen vuurtoren. Hij wordt weer de Jezus die leidt. Die dient. Die sterft. Maar in dat lijden, en dat vergeten we vaak, schuilt de grootste glorie. De glorie van een liefde die zich helemaal geeft. Waar al het kwaad op de klippen loopt. En wij, wij worden geroepen om hem te volgen. [00:58:02]

Niet om te blijven staan op de berg. Niet om ons geloof veilig op te sluiten in tenten. Maar om de wereld in te gaan. Om licht te zijn waar duisternis heerst. Om liefde te brengen waar angst regeert. Om moedig vast te houden aan de hoop. Terwijl sterke leiders ons proberen te beheersen. Met hun angstbeelden. De stem uit de wolk klonk niet alleen voor de leerlingen van toen, maar ook voor ons vandaag. Dit is mijn geliefde Zoon. Luister naar Hem. Luisteren wij? [00:59:24]

Wij bidden u, open onze oren, dat wij uw stem mogen verstaan in de woorden die wij horen. Door Jezus Christus, onze Heer. Amen. Mag ik Maya nodigen om de lezingen te verzorgen. Na de oud-testament lezing uit Exodus zingen wij uit de nieuwe psalmberijming, psalm 27. En na Lucas, u had het al gehoord, de verdere coupletten van lied 542. [00:32:56]

Heer, eeuwige, u die te vinden bent op de toppen van bergen en ook bij de allerarmsten. Want juist als we bij hen aanschuiven, vinden wij u en uw Koninkrijk. Wij bidden u, open onze oren, dat wij uw stem mogen verstaan in de woorden die wij horen. Door Jezus Christus, onze Heer. Amen. [00:32:56]

Wij bidden u voor deze wereld, voor allen die lijden onder oorlog en geweld, voor hen die zich verloren voelen in angst en onzekerheid. We denken aan de slachtoffers van conflicten, aan hen die moeten vluchten, aan hen die geen toekomst zien. Zo bidden wij zingend. Houd mij in leven, wees gij mijn redding, steeds weer zoeken mijn ogen naar u. [01:04:29]

Wij bidden u voor onze gemeenschap, voor hen die zich zorgen maken over de toekomst, over hoe wij kerk kunnen zijn in een veranderende tijd. Geef ons wijsheid, geef ons openheid, Leer ons samen te zoeken naar uw weg. Zo zingen wij biddend. Houd mij in leven, wees gij mijn redding, steeds weer zoeken mijn ogen naar u. [01:05:16]