Reflecting on God's Love and Community in Farewell

Om kracht van de hoop bidden wij voor alle vluchtelingen op aarde. En voor alle hulpverleners. Zo bidden wij samen. Heer ontver... Voor ieder mens een kind zoekend naar ruimte. Voor ieder mens met hartstocht voor gerechtigheid. Voor wie vrede zoekt en innerlijke rust. En voor alle mensen van gunnende goede wil bidden wij samen. [00:25:33]

Paulus zingt dan als het ware, het zijn zingende tonen. En dan zegt hij daarom, dan heeft hij het over die grote liefde, dan zegt hij daarom buig ik mijn knieën voor de Vader. Die de Vader is van elke gemeenschap in de hemelsfeer en op aarde. Mogen hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijk wezen kracht en sterkte schenken door zijn geest. [00:38:36]

Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, ja de hoogte en de diepte. Die liefde kunnen begrijpen, ja die liefde van Christus kennen. Die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid. Aan hem die door de kracht die in ons werkt, bij machten is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken. [00:39:15]

En u weet hoe we dat hebben voorgesteld. Dat die rollen van Israël als het ware hier uitgerold worden. En dat we dan met elkaar ons buigen over die schriften. En als het ware over de schouders van de joden heen meekijken. Kloppen op die tekst, rammelen en dan hopen dat die teksten gaan ritselen. En dat er iets gebeurt waardoor ze zich gaan verweven ergens met ons leven. [00:43:55]

Maar dan toch, als je ermee aan de slag gaat, dan kan het gebeuren. Zo weten wij, het kan gebeuren. Dat zo 'n woord van eeuwen en eeuwen geleden, opnieuw tot spreken komt. En dan kunnen er momenten komen. Dan is niet meer de dominee aan het woord. Dan zijn het niet meer mijn woorden. Dan kijk je ook door alle vormen heen. Maar dan is er iets van de andere kant. [00:45:25]

Ik denk dat er dan iets resoneert van binnen. Heel diep in ons. Daar ben je niet altijd zo van bewust. Maar het raakt ergens aan een verlangen. Een diep verlangen dat je gezien bent in dit leven. Dat je geliefd en bemind bent. En dat iets of iemand je opvangt. Als je misschien wel krijsend dreigt te vallen. Daarom is dit beeld. Ook afgelopen jaren. Door mij in het pastoraat vaak wel aangereikt. [00:46:59]

Die God anders dan alle andere goden en machten, u weet wel, die God van Abraham, Isaac en Jacob, die ene zich wil laten kennen als de dragende, de opwieke dragende. En ook van u gehoord in verhalen, geloofsverhalen, levensverhalen, ja toen, toen, daar en daar, in die moeilijke tijd, ik was in een dal, maar het leek wel alsof er iets was dat me ging dragen. [00:48:04]

Ja, die vogel gods staat ook voor de kracht tot menswording, tot echt menswording. Want mensen mogen rechtop gaan in dit leven, niet gebukt. En geloven maakt niet passief afhankelijk, maar activeert de kracht die je het meest eigen is. Dat je als mens van God in glorie en liefde kunt leven. [00:54:38]

En altijd weer, ook bij tv -presentatoren merk je dat soms, van geloven is dan toch iets voor kneusjes. Of voor mensen die een vluchtheuvel zoeken, die het zelf niet kunnen. Niks daarvan. De schriften van Israël spreken overwezenlijk iets anders. Een mens wordt in kracht gezet. Rechtop moet je lopen in het spoor van gerechtigheid. Om deze wereld te maken tot scheppingstuin, zoals bedoeld. [00:55:24]

Dat dat land wordt vervuld door de Shechina, zoals de Joden zeggen. De aanwezigheid van het heilige God zelf. De shalom, het goede leven. Liefde en gerechtigheid. Vrede. Dat het een land is, een wereld is, een samenleving is, waar geen mens krimpeert in verbrande kampen. En niemand hoeft te vluchten. Brood en welzijn wordt gedeeld. En wie tuimelt, wordt opgevangen. [00:55:50]

De ruimte waarin ik ben. Waarin ik adem. Ruimtescheppend leven. Echt leven. Wij wonen in God. En dan ook resonerend in je ziel. In je innerlijk. De God in wie wij leven en bewegen. Zo zegt Paulus het, als hij in gesprek is met filosofen. In het volgende vers. [00:57:11]

vanmorgen gaan wij afscheid nemen het is zover natuurlijk is een afscheid altijd omgeven met en gevoelens er is ook al veel gezegd de afgelopen tijd we zullen we alles eens neerleggen al die gedachten in dit onmetelijke liefdes en levens perspectief die mij droeg en mij hebt gedragen en u heeft gedragen zal met u en mij heus wel verder gaan en blijven dragen op wieken en ons vast en zeker wel weer eens een keertje op gooien in de ruimte want we moeten blijven leren en blijven groeien in geloof hoop en liefde [01:00:00]