Faith, Healing, and the Depth of Human Need

Kom tot rust hier in het huis van God, in de schouwplaats zoals we zojuist hebben gezongen. Genozeel de rust en de stilte om juist in die stilte iets van God te kunnen vermoeden. Laat ons stil zijn. [00:19:52]

En toen Elisa op een zekere dag weer door Sunem kwam, onderbrak hij zijn reis en ging hij inderdaad rusten in het voor hem ingerichte vertrek. En hij vroeg zijn helper Gehazi de gastvrouw te roepen. En toen de vrouw op Gehazi's verzoek naar boven was gekomen, zei Elisa tegen Gehazi, Vraag haar wat we kunnen doen in ruil voor alle moeite die zij voor ons getroost heeft. [00:31:32]

En toen zei Elisa en roep haar binnen, en Gehazi riep haar. En de vrouw kwam in de deuropening staan en Elisa zei tegen haar, Vandaag, over een jaar, zult u een zoon in uw armen houden. Nee, waarde godsman, antwoordde ze, spiegel uw dieneres niets voor. Maar de vrouw werd zwanger en precies een jaar later baarde ze hun zoon, zoals Elisa had voorzegd. [00:32:17]

En de vrouw antwoordde dat het goed ging. Maar toen ze bij de godsman op de berg aankwam, greep ze zijn voeten vast. En Gehazi liep op haar toe om haar weg te jagen. Maar de godsman zei, laat haar maar. Ze is getrof door bitter verdriet. En ik wist daar niets van. De heer heeft het voor mij verborgen gehouden. [00:34:04]

En daarna liep hij naar het bed toe en ging bovenop het kind liggen met zijn mond op het zijne, met zijn ogen op zijn ogen en met zijn handpalmen op zijn handpalmen. En zo bleef hij over het kind uitgestrekt liggen tot het lichaam weer warm werd. En toen kwam hij over rent en liep door de kamer heen en weer en strekte zich nogmaals over het kind uit. [00:35:27]

En de vrouw kwam de kamer binnen, viel Elisa's voeten neer, bij Elisa's voeten neer en boog diep voorover. En toen nam ze haar zoon en liep ze de kamer uit. Tot zover. [00:35:54]

En hij zei tegen haar, eerst moeten de kinderen genoeg te eten krijgen. Het is niet goed om de brood voor de kinderen aan de honden te voeren. De vrouw antwoordde, heer, de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen. Hij zei tegen haar, omdat u dit zegt, ga naar huis. De demon van uw dochter heeft uw dochter al verlaten. [00:38:46]

Wat is het u ook opgevallen dat in beide van deze schriftgedeelten dat een moeder aan het woord is en dat beide moeders eigenlijk een inkijkje geven in haar ziel? Het is de geschiedenis van de junimitische vrouw en Elisa als godsman en het is ook de geschiedenis van de syrofonitische vrouw en de godsman Rabbi Jezus. [00:43:29]

En door het handelend optreden van deze moeders ontstaat er weer leven, ontstaat er weer perspectief voor henzelf, maar in het bijzonder natuurlijk ook voor de kinderen. Ja dat is in een nooddop wat hier is gebeurd. Ja juist die nooddop, juist die opzomming, juist die korte samenvatting, dan kan het ook wel het effect hebben van dat het wat vlak blijft. [00:44:42]

Ja, en als pastoor in een verpleeghuis of geestelijke verzorger zoals dat tegenwoordig heet mag ik soms heel dichtbij komen bij mensen. Natuurlijk, ik word gastvrij ontvangen in hun appartementen en ik werk ook in de jeugdzorg en maar veel belangrijker nog je wordt soms regelmatig heel dicht bij mensen hun binnenste toegelaten. [00:53:40]

En dat is misschien ook waar die bij de moeders om verlangen, om echt gezien te worden, om echt tot in de kern aangevoeld te worden, erkend te worden. Nou, en als we dan naar dat Nieuwe Testament gaan, naar de tekst uit Marcus, dan zien we ook precies dat dat de reden is dat Jezus zoveel mensen aantrekt. Want hij ziet hen, hij erkent hen, hij weet wat er in het binnenste zich afspeelt. [00:57:49]

Ja, u weet net als ik hopelijk dat die Bijbel eigenlijk ook op dit vlak een heel eerlijk boek is. Geen knollen voor citroenen. Maar daar eindigt het niet. Gelukkig maar. En daar eindigt het vanochtend ook niet. Want daar middenin, daar dwars doorheen en langsheen is hoop. En al bent u aan alle kanten gewond en gebutst en gepijnigd. [01:04:46]