Embracing Resurrection: A Call to New Life

Devotional

Day 1: Opstanding uit een vastgelopen leven

Wanneer alles uitzichtloos lijkt en je je gevangen voelt in oude patronen of pijn, klinkt er een stem die je uitnodigt om op te staan. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk mag je loskomen van het verleden en van het gevoel dat je er alleen voor staat. Jezus ziet je, spreekt je aan, en geeft je de moed om een nieuwe stap te zetten, zelfs als je het zelf niet meer ziet zitten. Het is geen doekje voor het bloeden, maar een echte bevrijding: je oude verhaal hoeft niet langer te bepalen wie je bent. [44:49]

Johannes 5:1-9 (ESV)
After this there was a feast of the Jews, and Jesus went up to Jerusalem. Now there is in Jerusalem by the Sheep Gate a pool, in Aramaic called Bethesda, which has five roofed colonnades. In these lay a multitude of invalids—blind, lame, and paralyzed. One man was there who had been an invalid for thirty-eight years. When Jesus saw him lying there and knew that he had already been there a long time, he said to him, “Do you want to be healed?” The sick man answered him, “Sir, I have no one to put me into the pool when the water is stirred up, and while I am going another steps down before me.” Jesus said to him, “Get up, take up your bed, and walk.” And at once the man was healed, and he took up his bed and walked.

Reflection: Waar in jouw leven voel jij je vastgelopen of machteloos? Wat zou het betekenen om vandaag te geloven dat Jezus jou uitnodigt om op te staan en een nieuwe stap te zetten?

Day 2: Geloof dat het anders kan

Opstanding is niet alleen iets voor het einde der tijden, maar begint nu al, wanneer iemand weer durft te geloven dat het anders kan. Het vraagt moed om je mat los te laten en niet langer te leven vanuit het oude verhaal van teleurstelling of slachtofferschap. Jezus geneest niet alleen het lichaam, maar haalt je uit een houding van afwachten en geeft je een taak, een nieuw perspectief. Geloof is het begin van beweging, van een leven dat niet langer bepaald wordt door het verleden, maar door hoop. [45:30]

Markus 5:41-42 (ESV)
Taking her by the hand he said to her, “Talitha cumi,” which means, “Little girl, I say to you, arise.” And immediately the girl got up and began walking (for she was twelve years of age), and they were immediately overcome with amazement.

Reflection: Welk oud verhaal of welke teleurstelling houdt jou tegen om te geloven dat het anders kan? Wat is één kleine stap die je vandaag in geloof kunt zetten?

Day 3: De kracht van gemeenschap en nabijheid

Gods stem klinkt vaak door mensen heen die naast je komen staan, je bij de hand nemen, of je bij je naam noemen. De kerk is geroepen om die stem te laten horen: niet als mensen die alles beter weten, maar als mensen die zelf ook zijn opgewekt. Soms ben jij degene die opstaat, soms mag jij iemand anders opzoeken en nabij zijn. Het is niet altijd nodig om grote woorden te spreken; soms is het genoeg om iemand te zien, te luisteren, en samen te dragen. [50:07]

Handelingen 9:36-41 (ESV)
Now there was in Joppa a disciple named Tabitha, which, translated, means Dorcas. She was full of good works and acts of charity. In those days she became ill and died, and when they had washed her, they laid her in an upper room. Since Lydda was near Joppa, the disciples, hearing that Peter was there, sent two men to him, urging him, “Please come to us without delay.” So Peter rose and went with them. And when he arrived, they took him to the upper room. All the widows stood beside him weeping and showing tunics and other garments that Dorcas made while she was with them. But Peter put them all outside, and knelt down and prayed; and turning to the body he said, “Tabitha, arise.” And she opened her eyes, and when she saw Peter she sat up. And he gave her his hand and raised her up. Then, calling the saints and widows, he presented her alive.

Reflection: Wie in jouw omgeving heeft vandaag jouw nabijheid, aandacht of bemoediging nodig? Hoe kun jij vandaag een stem van hoop zijn voor een ander?

Day 4: Vrede doorgeven in een gebroken wereld

De dood en de oorlog hebben niet het laatste woord; wij zijn geroepen om vrede door te geven, zelfs als het moeilijk is. Uithoudingsvermogen betekent volhouden wanneer het zwaar is, blijven zoeken naar vrede en recht, en niet opgeven in het streven naar het goede. Juist in een wereld vol zorgen, pijn en conflict mogen wij lichtdragers zijn, mensen die het volhouden om de strijd van vrede te winnen, samen met God en elkaar. [22:44]

Matteüs 5:9 (ESV)
“Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God.”

Reflection: Op welke plek in jouw leven of omgeving kun jij vandaag actief bijdragen aan vrede, verzoening of recht?

Day 5: Je bent geliefd en geroepen om te leven

Gods stem spreekt niet met oordeel, maar met liefde: je bent niet afgeschreven, niet vergeten, maar geliefd en geroepen om te leven. Ook als je het zelf niet kunt, mag je bidden dat er iemand naast je komt staan die je eraan herinnert wie je bent in Gods ogen. Je hoort erbij, je mag deel hebben aan het leven, aan de gemeenschap, aan de beweging van Gods koninkrijk. Laat deze stem vandaag tot je doordringen en wees moedig om te leven vanuit deze waarheid. [51:35]

Jesaja 43:1 (ESV)
But now thus says the Lord, he who created you, O Jacob, he who formed you, O Israel: “Fear not, for I have redeemed you; I have called you by name, you are mine.”

Reflection: Op welke manier kun jij vandaag bewust leven vanuit het besef dat je geliefd en geroepen bent door God?

Sermon Summary

In het midden van de paastijd, wanneer het wit van Pasen nog helder straalt, staan we stil bij de diepe betekenis van opstanding en nieuw leven. We vieren dat de dood en de oorlog niet het laatste woord hebben, hoe wrang en pijnlijk ze soms ook zijn. Dit is een tijd van jubilate – juichen voor de Heer – omdat we mogen geloven dat het leven sterker is dan alles wat ons neerdrukt. In het bijzonder staan we stil bij het verlangen naar vrede, niet alleen als afwezigheid van conflict, maar als een actieve kracht die doorgegeven wordt, van generatie op generatie, van hart tot hart.

Aan de hand van het verhaal van de verlamde man bij het bad van Bethesda en het verhaal van Tabitha (Dorcas), ontdekken we hoe God mensen uit vastgelopen situaties optilt. De man bij het bad is niet alleen lichamelijk verlamd, maar ook geestelijk vastgelopen in een leven van wachten en teleurstelling. Jezus vraagt hem niet of hij geholpen wil worden, maar of hij gezond wil worden – een vraag die dieper gaat dan het oppervlakkige verlangen naar genezing. Het antwoord van de man is geen ja of nee, maar een erkenning van zijn onvermogen. Juist daar, in het erkennen van onze grenzen, begint bevrijding. Jezus zegt: “Sta op, neem je mat op en loop.” Het is geen doekje voor het bloeden, maar een uitnodiging tot een nieuw leven, een opstanding uit een vastgelopen bestaan.

Tabitha, een vrouw die haar leven gaf aan anderen, wordt door Petrus weer tot leven gewekt. Niet als een spektakel, maar als een intiem, persoonlijk wonder dat de gemeenschap weer samenbrengt. Deze verhalen zijn geen verre geschiedenis, maar spreken tot ons eigen leven. We kennen allemaal momenten van vastzitten, van wachten, van het gevoel dat er geen uitweg is. Maar het evangelie spreekt tot ons: “Sta op.” Niet met oordeel, maar met liefde en uitnodiging. Opstanding is niet alleen iets voor het einde der tijden, maar begint nu, elke keer dat iemand weer gelooft dat het anders kan, elke keer dat de gemeenschap zegt: “Jij hoort erbij.”

We zijn geroepen om die stem te zijn voor elkaar, om mensen te herinneren aan hun waarde, om nabij te zijn zonder grote woorden, maar met echte aandacht. Zo mogen we samen leven in het licht van Pasen, gedragen door de zegen van de Eeuwige.

Key Takeaways

1. Ware vrede is niet slechts de afwezigheid van conflict, maar een kracht die doorgegeven wordt, zelfs als de omstandigheden moeilijk zijn. Het vraagt om uithoudingsvermogen – het vermogen om vol te houden wanneer het zwaar is, en om te blijven zoeken naar verbinding en verzoening, ook als de wereld om ons heen anders schreeuwt. Vrede is een keuze die telkens opnieuw gemaakt wordt, in kleine daden en in grote gebaren. [22:44]
2. Het verhaal van de verlamde man bij Bethesda laat zien dat bevrijding begint bij het erkennen van onze eigen grenzen en onmacht. Pas wanneer we durven zeggen “ik kan het niet zelf”, ontstaat er ruimte voor God om ons op te tillen en een nieuwe richting te geven. Het is een uitnodiging om niet vast te blijven zitten in oude patronen, maar te geloven dat verandering mogelijk is, zelfs als het onmogelijk lijkt. [43:51]
3. Opstanding is niet alleen een toekomstig perspectief, maar een dagelijkse realiteit. Elke keer dat iemand zijn mat oppakt, elke keer dat iemand weer gelooft dat hij mag lopen, is dat een kleine opstanding. Het vraagt moed om het oude los te laten en het nieuwe te omarmen, maar juist daarin wordt het leven van God zichtbaar in ons midden. [49:26]
4. De gemeenschap is geroepen om een plek te zijn waar mensen worden gezien, niet als nummers of projecten, maar als mensen met waarde. Soms ben je degene die opstaat, soms ben je degene die een ander bij de hand neemt. Nabijheid vraagt geen grote woorden of plannen, maar begint bij het zien van de ander en het noemen van hun naam. [50:40]
5. God spreekt niet met oordeel, maar met een uitnodiging tot leven: “Sta op.” Zelfs als je het zelf niet kunt, mag je bidden dat er iemand naast je komt staan die je eraan herinnert wie je bent in Gods ogen – niet afgeschreven, niet vergeten, maar geliefd en geroepen om te leven. Dit is de kern van het evangelie: dat niemand buiten de gemeenschap valt, en dat opstanding nu al begint, in het klein, in het dagelijks leven. [51:35]
** [51:35]

Youtube Chapters

[00:00] - Welcome
[14:16] - Opening Gebed en Stilte
[16:33] - Voorbereiding en Belijdenis
[18:01] - Zang en Muziek
[20:02] - Zondag Jubilate: Vreugde en Vrede
[21:21] - Kinderkring: Het Zwaard en de Vork
[22:44] - Vrede Doorgeven en Uithoudingsvermogen
[27:18] - Gebeden voor de Wereld en de Gemeente
[39:52] - Schriftlezing en Dankbaarheid
[41:42] - Het Bad van Bethesda: Wachten op Genezing
[43:51] - Jezus’ Uitnodiging: Sta Op
[46:34] - Tabitha: Opstanding in de Gemeenschap
[48:50] - De Stem van het Evangelie: Sta Op
[51:35] - Opstanding in het Dagelijks Leven
[56:30] - Geboortes, Jubilea en Herinneringen
[58:40] - Dankgebed voor Moeders en Gemeenschap
[62:54] - Gebed voor de Wereld en de Gemeente
[66:40] - Zegen en Uitzending
[70:05] - Slotzang en Muziek
[72:13] - Einde Dienst

Sermon Clips

Het is vandaag zondag jubilaten, juicht voor de Heer. Wij doen dat omdat de dood, hoe wrang en pijnlijk het ook kan voelen, zeker als het vers is, niet het laatste woord heeft. En dat mogen we sinds Pasen vieren. Dood heeft niet het laatste woord, oorlog ook niet. [00:19:57]

Dood, oorlog heeft niet het laatste woord. Dat denk je soms wel als je al die nieuwsberichten soms hoort. Maar de mensen van de lange adem, dat zijn de mensen die vrede zoeken. [00:22:51]

En dit uithoudingsvermogen, dat mogen wij ook met elkaar samen dragen. Wij houden het vol om die strijd van vrede te winnen. En zo winnen we het uiteindelijk van de oorlog. [00:23:32]

Uithoudingsvermogen is een lastig woord, maar dat betekent dat als het moeilijk wordt, dat je het dan toch nog weet uit te houden. Dat je volhoudt. [00:23:47]

Het klinkt simpel, maar het verandert alles. Daar ligt hij dus al 38 jaar aan de rand van een genezingsbad. Het is bijna een heel leven. De plek heet Bethsata, een soort heilige spa. [00:41:37]

Hij zegt, ik heb niemand die mij helpt. Dat is de kern van zijn verhaal. Geen hulp. Geen kans. Altijd anderen die eerder zijn. Altijd net te laat. Dat is zijn bestaan geworden. [00:42:49]

Niet alleen lichamelijk verlamd, maar ook geestelijk vastgelopen. Volledig gericht op dat bad dat genezing moet brengen, maar wat hij nooit zal bereiken. Hij ziet geen andere mogelijkheden meer. [00:43:15]

Soms raak je gewend aan je mat. Aan je plek aan de kant. Je leeft ermee. Je legt je erbij neer. En ergens raak je jezelf kwijt in het wachten. [00:44:16]

Maar Jezus gaat daar niet in mee. Hij zegt niet, ik help je al naar het water. Kom, ik heb wel een paar vrienden die tillen je zo die kant op. Dat doet hij niet. Hij zegt, sta op, neem je mat op en loop. [00:44:31]

Het is geen pleister, geen doekje voor het bloeden. Het is een bevrijding. Hij wordt uit die doodlopende weg opgeteeld en in een andere richting gezet. [00:44:49]

Wat hier gebeurt lijkt klein. Eén man, één mat, één stap. Maar het is een opstanding. Niet uit het graf, maar uit een vastgelopen leven. Een mens die weer gaat lopen. [00:45:23]

Niet alleen omdat zijn benen het weer doen, maar omdat hij geloof krijgt dat het anders kan. Jezus geneest niet alleen het lichaam. Hij haalt deze man uit een levenshouding van afwachten. Geeft hem een taak. [00:45:43]

Hij haalt hem uit het slachtofferschap. Hij ziet hem als iemand die kan bewegen. En die een ander perspectief verdient. [00:46:05]

Ze laten Petrus de kleren zien die ze van haar gekregen hebben. Geen theologische verhandelingen. Geen geloofsbeleidenissen. Gewoon dit heeft ze voor ons gedaan. Dit betekent ze voor ons. [00:46:56]

Dit is geen wonder op een podium. Dit is intiem. Persoonlijk. Gekoesterd leven dat terugkeert. Een gemeenschap die weer samenkomt. [00:47:47]

We kennen het vastzitten. In patronen. In zorgen. In schuld. In vragen die blijven hangen. In moeheid. In moeheid of bitterheid. Of dat gevoel dat het allemaal toch niet meer verandert. [00:48:25]

We kennen het gevoel. Ik heb niemand. Of. Ik kan het niet. We kennen het leven op de rand. En dan spreekt het evangelie. Tot ons. Tot jou. Niet met een oordeel. [00:48:43]

Maar met een stem die zegt, sta op. Dat is de taal van God. Niet hoe ben jij hier terecht gekomen, als je het zelf wel naar gemaakt hebt. Maar je hoeft hier niet te blijven. [00:49:02]

Het evangelie zegt niet alleen dat God geneest, maar dat hij ons wil laten lopen. Dat we deel mogen hebben aan het leven, aan de gemeenschap, aan de beweging van zijn koninkrijk. [00:49:20]

Opstaan klinkt simpel, maar het is niet makkelijk. Het betekent je mat loslaten. Je oude verhaal niet langer laten bepalen wie je bent. En dat vraagt moed. Geloof. [00:49:34]

En soms gewoon iemand die je eraan herinnert dat je geen nummer bent. Geen project, maar een mens met waarde. De kerk, dat zijn wij, is geroepen om die stem te laten horen. [00:49:51]

Niet als mensen die alles beter weten, maar als mensen die zelf ook opgewekt zijn. Die ook zelf ooit zijn aangesproken. Sta op. En nu mogen wij dat weer doorgeven. Jubilaten. [00:50:07]

Soms ben je niet degene die opstaat. Soms ben jij iemand die iemand anders mag opzoeken. Zoals Petrus bij Tabitha. Zoals Jezus bij die man bij het bad. [00:50:24]

En dan hoef je ook echt geen woordenwonder te zijn. Je hoeft geen plan te hebben om iemand nabij te zijn. Soms is het genoeg als je iemand ziet. Iemand bij de hand neemt. Iemand bij de naam noemt. [00:50:40]

In de kerk, in de wereld, denken wij soms dat opstanding iets is voor straks. Voor aan het einde van de tijden. Maar het begint nu al. Elke keer dat iemand zijn mat oppakt. Elke keer dat iemand weer gelooft. Ik mag lopen. [00:51:15]

Misschien is dit vandaag voor jou de stem van God. Niet hard. Niet dwingend. Maar wel echt. Sta op. En als je dat niet zelf kunt. Dan bidden we dat er iemand naast je komt staan. Die je vasthoudt. [00:51:49]

Die je herinnert aan wie je bent. In Gods ogen. Niet afgeschreven. Niet vergeten. Maar geliefd. Geroepen om te leven. [00:52:07]

Ask a question about this sermon

Chatbot

What does the sermon say about the power of perseverance in peace?

How does Jesus' healing challenge our understanding of life change?

In what ways does community support spiritual resurrection?